ECOWAS głowa państwa : Photo Credit -africanews .com
ECOWAS i pięćdziesięcioletni reżim Gnassingbé odniosły sukces w zamachu stanu przeciwko mieszkańcom Togo i przeciwko wartościom demokratycznym, za którymi fałszywie twierdzi ECOWAS. Bez łaski i dyplomacji ta grupa głów państw majestatycznie grała na swoim słynnym Protokole w sprawie demokracji i dobrych rządów, aby zostać objęta przez najstarszą dyktaturę we francuskojęzycznej Afryce.
Taka postawa nie jest zaskoczeniem dla mieszkańców Togo, którzy przez ostatnie 53 lata byli zdominowani przez rodzinę Gnassingbé, ich armię i sieci mafioso, które rozprzestrzenili na cały świat.
Od ojca do syna, ECOWAS zawsze wspierała ten togijski reżim. Usprawiedliwiał zabójstwa z 2005 roku, które wyniosły Faure Gnassingbé do władzy w następstwie trzech kolejnych zamachów stanu: konstytucyjnego, instytucjonalnego i wyborczego. Dla jego autora i jego dowódców zamach stanu pozostaje trwałą zbrodnią, za którą grozi kara więzienia. Ale szacunek dla prawa nie jest prerogatywą tej ECOWAS, która jest skorumpowana do szpiku kości.
W najnowszym, spektakularnym przykładzie ECOWAS stał się aktorem jednej z najbardziej zaraźliwych fars wyborczych, popierając wyniki pomimo najwyższego w historii poziomu wstrzymującego się wyborców.
Fałszywi wyborczy eksperci społeczności subregionalnej przymknęli oko na rejestrację nieletnich i cudzoziemców, poświadczając w ten sposób zawyżoną i skorumpowaną listę wyborców, farsę haniebną dla instytucji, która twierdzi, że służy ludziom tej społeczności. Co gorsza, eksperci ci nie raczyli nawet przekazać aktorom opozycji – ludziom walczącym o swoją sprawę – raportu powyborczego. Ten raport stał się ściśle tajnym dokumentem, udostępnianym tylko dyktaturze i ECOWAS.
Tak więc obserwatorzy wyborów ECOWAS, śledząc co do joty farsę wyborczą, oszacowali, że Togo to „Alicja w Krainie Czarów” pod względem wyborów.
Opozycja w Togo, która została oszukana jak w filmie o mafii, musi wyciągnąć wnioski i przygotować się do odpowiedzi przed ECOWAS i wszystkimi innymi instytucjami, które raz po raz wplątały się w togijski kryzys, aby aby ocalić skórę tego najbardziej podłego z dyktatorów.
Wyznaczeni zastępcy, bez błogosławieństwa Togo, weszli na scenę, by zagrać główną rolę w jednej z mistrzowskich komedii ECOWAS, aby uwiecznić panowanie rodziny i klanu, dając władzę synowi ojca, który poinformuje ich z wyprzedzeniem ile kadencji będzie mu potrzebne, aby w pełni wykorzystać fotel prezydenta i roztrwonić zasoby kraju, aby zadowolić rozpustne siatki, które wbijają nóż w plecy narodowi – narodowi już pobitemu i posiniaczonemu – przez panowanie, które trwało zbyt długo i która ma błogosławieństwo tak zwanej społeczności międzynarodowej.
Leave feedback about this